Επιμέλεια: Μαριάντζελα Χατζηεφραιμίδου
Η πραγματικότητα που βιώνουμε σε σχέση με την επικαιρότητα τις τελευταίες μέρες είναι ζωφερή. Οι εξελίξεις σε σχέση με την υπόθεση παιδεραστίας που είδε το φώς της δημοσιότητας στον Κολωνό, είναι καταιγιστικές και δυστυχώς και ο πιο ανυποψίαστος αντιλαμβάνεται πως δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο γεγονός.
Για όσους από εμάς είμαστε γονείς, η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο δύσκολο να μεταβολιστεί και όσο κι αν έχουμε «εκπαιδευτεί» να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις της εποχής μας ως γονείς,στην συγκεκριμένη περίπτωση κάτι τέτοιο φαντάζει αδύνατο.
Η γνωστή Παιδοψυχολόγος-Λογοθεραπεύτρια κ.Χριστίνα Μπογιατζή, αποκλειστικά για το infoathens.gr, μας δίνει χρήσιμες συμβουλές για το πώς θα διαχειριστούμε το ευαίσθητο αυτό ζήτημα σε σχέση με τα παιδιά. Από ποιά ηλικία αρχικά και με ποιό τρόπο μπορώ να μιλήσω στο παιδί μου για το τί είναι «παιδεραστία»;
Η αλήθεια είναι πως η παιδεραστία ως πράξη είναι ακρως δυσνόητη στον εύθραυστο ψυχισμό των παιδιών. Κανένα παιδί δεν μπορεί να διανοηθεί πώς ένας ενήλικας θα παρενοχλούσε ή κακοποιούσε σεξουαλικά ένα παιδί, καθώς είναι βέβαιο πως η παιδική ηλικία δεν εμπεριέχει ολοκληρωμένη θεώρηση και πραγμάτωση στο επίπεδο της δυαδικής σεξουαλικότητας και έχει (μόνο στην ηλικία προεφηβείας και πρωιμης εφηβείας) τον αυτοερωτισμό ως ένα ορόσημο κανονικής ανάπτυξης.
Ωστόσο, τα σημάδια των καιρών μας αναγκάζουν να πρέπει να δώσουμε κάποιες εξηγήσεις και κατευθύνσεις στα παιδιά.
Η σύσταση ειδικού θα ήταν μετά τα επτά έτη, διότι σύμφωνα με την αναπτυξιακή ψυχολογία, η λογική νόηση ξεκινά απο το έκτο έτος της παιδικής ηλικίας. Προτείνουμε το 7ο έτος για να είμαστε σίγουροι πως εχουν συμπεριληφθεί και εκείνα τα παιδιά που ωριμάζουν λίγο αργότερα σε αυτό το στάδιο της γνωστικής αναπτυξης. Ο τρόπος οφείλει να ειναι δωρικός, απλός και χωρίς πολλές εικόνες. «Υπάρχουν άνθρωποι που είναι κακοί και προσπαθούν να βλάψουν το σώμα των παιδιών». Δεν χρειάζεται να εστιάσουμε στα γεννητικά όργανα καθώς αυτό ενέχει κίνδυνο αυτοενοχοποίησης όταν το παιδί θα εμπλακεί σε περίοδο που πειραματίζεται με τον εαυτό του (αυτο-ερωτισμός,αυτοικανοποίηση).
Θα πρέπει να προσαρμόσουμε την κοινωνική μας ζωή σαν οικογένεια, με τέτοιο τρόπο ώστε να περιορίσουμε τον κίνδυνο; Για παράδειγμα αφήνω το μεγαλύτερο παιδί μου σε ένα παιδικό πάρτυ χωρίς να παρεβρίσκομαι;
Κανένα παιδί δεν θα πρέπει να μένει ανεπιτήρητο απο εμάς σε περιβάλλοντα εκτός και εάν υπάρχουν έμπιστοι ενήλικες εκεί. Ωστόσο, ακόμη και αυτό, δεν είναι αρκετό για έναν πλήρη εφησυχασμό όσον αφορά την ασφάλεια του παιδιού μας.
Οφείλουμε πάντοτε, μέχρι και το πέρας της παιδικής-εφηβικής του ηλικίας να προβαίνουμε σε σχετική εποπτεία.
Υπάρχουν κάποια « red flags »,οι λεγόμενες «κόκκινες σημαίες», ώστε να αντιληφθούμε εγκαίρως αν υπάρχει κάποιος στο περιβάλλον μας,ή στο περιβάλλον που κινείται το παιδί, που θα μπορούσε να έχει μια τέτοια δραστηριότητα;
Θα δούμε την αντίδραση του παιδιού μας. Θα διαπιστώσουμε ένα απότομο άγχος, μία ανησυχία. Ισως δούμε και ένα απρόσμενο και αψυχολόγητο δέσιμο του παιδιού μας με έναν ενήλικα σε κάποια φάση. Εκεί οφείλουμε να προσέξουμε διότι οι παιδεραστές συνήθως προσφέρουν στοιχεία εξιδανίκευσης στο παιδί («Είσαι καταπληκτικός, δεν χρειάζεσαι τους γονείς σου, που δεν σε εκτιμούν ουτως ή άλλως») αλλά και απαξίωσης προς τους γονείς. Θα διαπιστώσουμε πως το παιδί τροποποιεί ανεξήγητα την συμπεριφορά του οταν παραβρίσκεται με άνθρωπο αμφιβόλου αξιοπιστίας και ακεραιότητας. Γενικά απαιτείται μία στενή και αδιάλειπτη σχέση με το παιδί μας και την καθημερινότητά του διότι ένα παιδί που νιώθει ασφαλές και προσεγμένο στο σπίτι του, δεν θα υποκύψει εύκολα στο πλησίασμα ενός κακόβουλου ανθρώπου, θα φέρει αντιστάσεις.
Με ποιό τρόπο επεμβαίνω αν αντιληφθώ έναν άνθρωπο με παρόμοια δράση στο περιβάλλον μου, ή μου εκμυστηρευθεί το παιδί μου κάποιο ύποπτο περιστατικό;
Η πρώτη μου κίνηση είναι η κλήση στην αστυνομία για περαιτέρω καθοδήγηση. Εντούτοις, το παιδί ίσως χρειάστεί να μιλησει με ειδικό για να μπορέσει ως τριτογενής παράγοντας ο ειδικός να βεβαιώσει ή να αναιρέσει το οιοδήποτε ύποπτο συμβάν.
Απαιτείται ψυχραιμία και φυσικά μία συνεχής εγρήγορση.
Αποφεύγουμε να μιλήσουμε ευθέως στον υποπτο δράστη διότι έτσι θα προβεί σε κάθε δυνατή κίνηση ώστε να αποσύρει και αποκρύψει τυχόν ίχνη που τον ενοχοποιούν.
Χριστίνα Μπογιατζή
Παιδοψυχολόγος/Λογοπαθολόγος,Υπ. Διδάκτωρ ΕΚΠΑ
https://www.facebook.com/christina.bogiatzi
Γραμμές υποστήριξης: Συνήγορος του Παιδιού: 8001132000, Γραμμή SOS: 15900, Εθνική Γραμμή Παιδικής Προστασίας: 1107
Produced By
