Είναι σχεδόν σίγουρο οτι την παραπάνω ατάκα την έχετε ακούσει μεταξύ αστείου και σοβαρού. Επίσης αν δεν το κάνετε ήδη, σίγουρα φλερτάρετε κάθε χρόνο όλο και περισσότερο να το γιορτάσετε. Τα καταστήματα παιχνιδιών γεμίζουν τα ράφια τους με είδη όπως, κολοκύθες, αράχνες, σκελετούς και άλλα τρομακτικά αξεσουάρ μεταμφίεσης και τα μανάβικα ξεπουλούν κολοκύθες.
Μπορεί να μην είχαμε και στο χωριό μας Halloween λοιπόν, αλλά οποιαδήποτε αφορμή να ξαναδούμε την Αντζέλικα Χιούστον στις Μάγισσες τρώγοντας ψητά μήλα και κολοκυθόπιτες είναι ευπρόσδεκτη. Τι γιορτάζουμε λοιπόν; Η λέξη «Halloween» είναι συντομογραφία του «All Hallows Eve» που αναφέρεται στο βράδυ της παραμονής της εορτής των Αγίων Πάντων (1η Νοεμβρίου). Ο εορτασμός ωστόσο λέγεται πως έχει τις ρίζες του σε κέλτικες γιορτές και ιδιαίτερα στο Samhain που κυριολεκτικά σήμαινε «το τέλος του καλοκαιριού» και σηματοδοτούσε την παύση της συγκομιδής και την αρχή του χειμώνα.
Σύμφωνα με την παράδοση, τη συγκεκριμένη μέρα ερχόμαστε πιο κοντά με τα πνεύματα και τον κόσμο των νεκρών ενώ το πορτοκαλί και το μαύρο, τα χρώματα που είναι μέχρι τις μέρες μας συνδεδεμένα με το Halloween, έχουν και εκείνα τη σημασία τους: το πορτοκαλί αντιπροσωπεύει τη φθινοπωρινή σοδειά και το μαύρο τον θάνατο και τον «άλλο κόσμο».
Σήμερα ο ερχομός της 31ης Οκτωβρίου δίνει σε Βορειοαμερικάνους και όχι μόνο το σήμα για μεταμφιέσεις, κεράσματα γλυκών, προβολές θρίλερ και θεματικά δείπνα με «τρομακτικά» σνακ και μπόλικη κολοκύθα σε διάφορες εκδοχές −από το χαρακτηριστικό σκαλιστό φαναράκι μέχρι σε cupcakes. Το σκάλισμα της κολοκύθας για τα φαναράκια ίσως να φαίνεται λίγο δύσκολο αλλά στην πραγματικότητα χρειάζεται απλά μια καλή τεχνική.
Τα χρώματα που συνδέονται με τη γιορτή είναι το πορτοκαλί και το μαύρο. Το πορτοκαλί συμβολίζει τη φθινοπωρινή σοδειά και το μαύρο τον θάνατο και, γενικά, τον «άλλο κόσμο».
Οι Σκωτσέζες κρεμούσαν εκείνη τη μέρα βρεγμένα σεντόνια μπροστά σε φωτιά για να δουν υποτίθεται τον μελλοντικό τους σύζυγο.
Ο Χουντίνι, ένας από τους πιο διάσημους μάγους όλων των εποχών, πέθανε το Halloween του 1926.
Η αφετηρία του εθίμου του «trick or treat», που θέλει τα μικρά παιδιά να μεταμφιέζονται και να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι, μαζεύοντας γλυκά, φθάνει στον 16ο αιώνα. Ιρλανδοί, Σκωτσέζοι και Ουαλοί μασκαρεύονταν και επισκέπτονταν διάφορα σπίτια, απαγγέλλοντας ποιήματα ή και ολόκληρα τραγούδια με αντάλλαγμα φαγητό. Αντιπροσώπευαν τις παλιές θεότητες του χειμώνα που απαιτούσαν ανταλλάγματα για καλή τύχη.
Έχει γίνει και μια έρευνα σχετικά με τις προτιμήσεις των μικρών Αμερικανών στα γλυκά που δέχονται αυτήν τη μέρα. Το 50% του δείγματος, λοιπόν, δήλωσε ότι προτιμά κάτι σοκολατοειδές, το 24% θέλει γλυκό χωρίς σοκολάτα και το 10% προτιμά τσίχλες.
Μια εξήγηση που έχει δοθεί για το έθιμο του μασκαρέματος είναι η εξής: παλιά πίστευαν ότι οι ψυχές των πεθαμένων περιπλανώνται στη Γη ως την Ημέρα των Αγίων Πάντων. Το βράδυ, λοιπόν, πριν από τη γιορτή, πριν από το Halloween δηλαδή, οι ψυχές είχαν την τελευταία τους ευκαιρία να εκδικηθούν όποιον τους έκανε κακό ενώ ζούσαν, οπότε, όσοι θεωρούσαν ότι υπήρχε λόγος να ανησυχούν, μεταμφιέζονταν για να μην τους αναγνωρίσει το πνεύμα που ζητούσε εκδίκηση.
Το σκανδαλιάρικο πνεύμα της βραδιάς και η αχαλίνωτη διασκέδαση επίσης πάει πολλά χρόνια πίσω. Από τον 18ο αιώνα στην Ιρλανδία και στα Highlands της Σκωτίας τη συγκεκριμένη μέρα συνήθιζαν να κάνουν φάρσες.
Τα φαναράκια, τα οποία λέγονται «jack-o-lanterns», είναι αναπόσπαστο στοιχείο των εορτασμών και χρησιμοποιούνται για να διώχνουν, υποτίθεται, μακριά τα κακά πνεύματα που, όπως είπαμε, πιστεύεται πως τη συγκεκριμένη ημέρα είναι ιδιαίτερα ενεργά.
Η ιστορία που συνδέεται με τα κεριά και τις κολοκύθες είναι αυτή του Τζακ, ενός ανθρώπου που του αρνήθηκαν την είσοδο και στον Παράδεισο και στην Κόλαση. Ο Τζακ κατάφερε να αιχμαλωτίσει τον διάβολο, ο οποίος, για να απελευθερωθεί, του υποσχέθηκε ότι δεν θα τον ενοχλήσει ποτέ. Έπειτα από μια άσωτη ζωή, ο Τζακ πέθανε και, βρίσκοντας τις πόρτες του Παραδείσου κλειστές, οδηγήθηκε αναγκαστικά στην Κόλαση. Ο διάβολος, όμως, πιστός στην υπόσχεσή του, δεν τον δέχθηκε και του πέταξε ένα κάρβουνο από τις φωτιές της Κολάσεως, το οποίο ο Τζακ πήρε και το έβαλε μέσα σε ένα γογγύλι που είχε μαζί του για να τον βοηθά να βλέπει και από τότε τριγυρνά, ψάχνοντας να βρει ένας μέρος να ξεκουραστεί.
Οι μετανάστες από την Ευρώπη προς τις ΗΠΑ ήταν αυτοί που πρωτοχρησιμοποίησαν κολοκύθες για τα φαναράκια τους για τον απλούστατο λόγο ότι τις έβρισκαν εύκολα και ήταν φθηνές. Μία από τι μεγαλύτερες κολοκύθες της ιστορίας βρέθηκε το 1993 και ζύγισε 380 κιλά. Ένας Αμερικανός, ο Stephen Clarke, κατέχει το ρεκόρ ταχύτερης μετατροπής κολοκύθας σε κλασικό φαναράκι Halloween. Πρόλαβε και της έδωσε την παραδοσιακή της μορφή, με μάτια, μύτη, στόμα κ.λπ. σε 24 μόλις δευτερόλεπτα.
Υποτίθεται ότι την παραμονή των Αγίων Πάντων νηστεύουμε το κρέας και αυτό εξηγεί την πληθώρα των χορτοφαγικών εδεσμάτων που έχουν συνδεθεί με την ημέρα, όπως οι κολοκύθες, τα μήλα κ.ά.
Η γιορτή του Halloween ξεκίνησε στην Ευρώπη, όμως είναι πλέον γνωστή στον κόσμο μέσα από την αμερικανική κουλτούρα. Αυτό, βέβαια, δεν έγινε αυτόματα, δηλαδή με τους πρώτους έποικους. Χρειάστηκε η αθρόα μετανάστευση Ιρλανδών και Σκωτσέζων τον 19ο αιώνα για να γίνει δημοφιλής η γιορτή. Στις αρχές του περασμένου αιώνα είχε γίνει πια mainstream.
Γενικά, στις ΗΠΑ θεωρείται η πιο προσοδοφόρα εμπορικά εποχή του έτους, μετά τα Χριστούγεννα. Οι πωλήσεις από γλυκά, κοστούμια, διακοσμητικά αντικείμενα κ.λπ. για την ημέρα λέγεται ότι φθάνουν τα έξι δισεκατομμύρια δολάρια.
Η παρέλαση μεταμφιεσμένων στο Village της Νέας Υόρκης είναι η μεγαλύτερη του είδους της στις ΗΠΑ. Υπολογίζεται ότι παίρνουν μέρος περίπου 50.000 άνθρωποι. Η Βοστώνη όμως κατέχει το ρεκόρ για τα περισσότερα (30.128) αναμμένα φαναράκια ταυτόχρονα.
